Ik heb Communicatie gestudeerd. Zo’n hele brede hbo opleiding. 

Communicatie is een breed begrip, mensen. Toen ik die opleiding nog deed hoorde je wel eens: Oh, leer je dan goed praten ofzo? 😐

Ik heb op die opleiding het vak marketing gehad. Er kwam psychologie voorbij. Een verloren semester Recht. Crisiscommunicatie. Social Media. Storytelling. Ontzettend leuk om zo breed opgeleid te zijn, maar na m’n opleiding had ik niet bepaald een duidelijk beeld van wat ik nou moest worden als ik later groot ben.  

Na een korte stap in de evenementenbranche ben ik recruiter geworden. Net zoals zoveel andere mensen met zo’n brede studie (handjes in de lucht voor my fellow recruiters). En man, wat was dat een leuke baan. Vacatureteksten schrijven, bij klanten buurten, intakegesprekken voeren, mensen aan een baan helpen. Ik werd er oprecht heel vrolijk van. En het fijne van werken als recruiter? Je leert wat je leuk vindt om te doen. 

Ik werd vooral heel gelukkig van schrijven en van mensen van A naar B helpen. Dus marketeer zijn bevalt me uitstekend. Sommige recruiters gaan de HR kant op. Anderen worden weer heel blij van het commerciële stuk en gaan richting sales. 

Dit blog is dus een ode aan de recruiter. Ik vind het een echte aanrader voor starters. Dat vinden meer mensen, en daarom zijn onze vrienden van Masters in Finance, IT & HR een heel tof leer/werktraject begonnen. Interesse? Check de link in de comments even.

En jij? Wat ben jij geworden? En heeft het iets met je opleiding te maken?

Is het erg als er in een vacature MBO of HBO staat ipv mbo en hbo? Is het erg om taalfouten te maken en ze lekker te laten staan?

Bij een vorige werkgever was ik onder meer verantwoordelijk voor het schrijven van vacatureteksten. En in die vier jaar heb ik vaak moeten uitleggen dat afkortingen van onderwijstypen met kleine letters worden geschreven. Niet met KAPITALEN.

Lekker belangrijk, denk jij nu misschien…

En zo kom ik terug op de eerste zin van deze post. Want is het erg als er in een vacature MBO of HBO staat ipv mbo en hbo? Is het erg om taalfouten te maken en ze lekker te laten staan?

Ik vind dat een lastige discussie. Ik heb ooit een blog geschreven over het woord opzoek. Aan elkaar geschreven. (Ik ben opzoek naar jou). Dat stoorde me. Ik kreeg veel bijval. Maar sommige mensen vonden dat ik zeurde om niks en ik werd door een enkeling zelfs een naar mens genoemd. (Ben ik niet. Net even bij mijn collega’s gecheckt).

Ik houd van taal. Vooral van Engels en Nederlands. En ik vind taalverloedering gewoon jammer.

Hoe sta jij in deze discussie?

De vraag wordt doorgaans gesteld tijdens het eerste sollicitatiegesprek. Je kent de persoon tegenover je nog geen uur. Maar ze willen wel dat je jezelf over 5 jaar ziet bij het bedrijf waar je zojuist voor het eerst een voet over de drempel hebt gezet. 
 
In het incidentele geval dat je jezelf over 5 jaar echt bij dat bedrijf ziet, is het nog steeds nutteloos. Je bent namelijk niet helderziend. 5 jaar is lang, mensen. 
 
Misschien gaat het bedrijf wel failliet. Misschien krijg je wel een andere baan aangeboden. Misschien besluit je naar Peru te verhuizen om alpaca’s te fokken. Weet ik veel. Jij weet het ook niet. Dus laten we ophouden met deze clichévraag waar niemand wijzer van wordt. 
 
Mocht je compleet in paniek zijn en denken: Wat moet ik nu vragen?! 
 
Ik ben de beroerdste niet, dus hier wat vragen die niet nutteloos zijn: 
– Waar ben je het meest trots op?
– Wat zou je doen als je morgen een broodjeszaak erft? 
– Als je een stripfiguur zou zijn, welke is dat dan?
– Wat zeggen je vrienden over je? 
 
Wie wil er nog een andere nutteloze sollicitatiegesprek vraag nomineren?

Laat ik beginnen met vertellen hoe een sollicitant een vacaturetekst leest. Ze bekijken eerst de titel en de intro. Jij denkt dat ze braaf het tekstje verder lezen, maar niets is minder waar. Hun ogen springen meteen naar beneden. Daar staan doorgaans het onderdeel: Wat krijg je?

In zo’n DRIEKWART (😱 ) van de gevallen staat daar geen salaris, dames en heren. En ik begrijp het niet.

Verplaats jezelf heel even in de positie van een sollicitant. Je wil een nieuwe baan. Je gaat op safari in het oerwoud van vacaturebanken. Je ziet een leuke titel. De intro spreekt je aan. Je klikt op de vacature, EN…. er staat geen salaris in. Voelt een beetje als een geweldig paar schoenen zien in de sale en er bij het doorklikken achter komen dat ze uitverkocht zijn.

40% van de sollicitanten wil van baan wisselen omdat ze niet tevreden zijn met het salaris wat ze verdienen. Het is de primaire reden dat mensen een andere baan gaan zoeken. 39% van de sollicitanten verliest de interesse in een vacature als er geen salaris in staat. Je droomkandidaat zou er maar tussen zitten.

Ik ben dus benieuwd. Wat vind je ervan als er geen salaris in een vacature staat? En zet je zelf geen salaris in je vacatures, waarom is dat?