Cindy, je snapt er echt helemaal niks van. Het gaat nooit iets worden tussen jou en wiskunde…

Ik zat in 1 atheneum en werd door mijn leraar wiskunde met een krijtje voor het bord gezet. Op het bord een som die ik moest oplossen. En eerlijk, als de bel na 50 minuten niet was gegaan, stond ik er nu nog.

Meer, meer, meer!

Natuurlijk haatte ik die man na dit voorval intens. En ik boycotte het vak volledig. Bij een toets schreef ik mijn naam op, wachtte een kwartier, en leverde een leeg papier in. En dus kreeg ik telkens een 1. Dikke prima vond ik het. Ik was niet van plan om ooit nog energie in dat vak te steken. En dat heb ik ook nooit meer gedaan. Mijn kwaliteiten liggen niet bij dingen met cijfers :).

En eerlijk, als de bel na 50 minuten niet was gegaan, stond ik er nu nog.

Ik zie op de socials vaak verhalen van mensen die heel trots het tegendeel bewijzen van mensen die niet in hen geloofden. ‘Mijn leraar in groep 5 vond me een minkukel en nu ben ik professor’, ‘mijn kleuterjuf lachte om mijn tekeningen en nu ben ik kunstenaar’. Als een soort dikke middelvinger. Heb je de weg naar succes dan afgelegd voor jezelf of wilde je vooral je punt maken?

Ik had geen behoefte om mijn punt te maken. Ik ben gaan doen waar ik wel goed in was en ben journalist geworden (of tegenwoordig beter bekend als tuig van de richel). Mijn leraar wiskunde had gewoon 100% gelijk. Het is nooit wat geworden tussen mij en het vak wiskunde. Waar liggen jouw kwaliteiten? Of juist niet ;).