Daar zaten we dan, afgelopen maandag.

Tussen de bossen bloemen in ons nieuwe kantoor. Nieuwe stoelen, nieuwe bureaus, mooie stickers op de ramen.
Leuk, hoor ik je denken. Fijn voor je. En dat was het op zich ook. Maar er was lichte paniek. Hoezo?

Meer, meer, meer!

Februari was een drukke maand. Vol leuke projecten en deadlines. We werkten vanuit ons eigen huis en hingen halve dagen met elkaar aan de telefoon om dingen door te nemen. Ik werd gillend gek van alle Whatsappjes op een dag. En nu op 1 maart was het stil. Deadlines gehaald. Alle projecten zo goed als af.

Een zwart gat. Ik zag bij Milan lichte paniek in zijn ogen en Iris was stil. En geloof me. Dat is raar.

Het voelde een beetje alsof de allerlaatste aflevering van mijn favoriete serie net afgelopen was. Een zwart gat. Ik zag bij Milan lichte paniek in zijn ogen en Iris was stil. En geloof me. Dat is raar. En toen?

We scherpten onze Google ads aan, vouwden weer een dozijn flamingo’s om naar prospects te sturen en we maakten een vlog. (kijk op Flom & Co.) En toen was het donderdag. En begon het opeens weer te stromen. Het bleek dat we ons weer eens druk hadden gemaakt om niks. Het is nu vrijdag en er zijn nieuwe klanten langs geweest, er komen nieuwe opdrachten aan en het leven van deze drie nieuwbakken ondernemers ziet er weer rooskleurig uit.

Moraal van het verhaal. Geen paniek, alles komt goed.