Een gevangenisstraf kiezen boven uitzending naar Nieuw-Guinea..
In de jaren ’50 werden mannen van nog geen 20 jaar oud uitgezonden naar een gebied waar het gros gebroken & beschadigd vandaan kwam.
Mijn oom weigerde dit. Hij was te hard thuis nodig in een gezin met een zus met het Down Syndroom.
In de jaren ’50 was dit al een hele uitdaging zonder een eventuele gebroken oorlogsveteraan erbij.
De uitzending was verplicht. Hij moest naar Nieuw-Guinea. Op een zaterdag in september werd hij begeleid naar het vliegtuig. En toen..
Was daar mijn opa. Hij stak er een stokje voor. Met zijn motor met zijspan was hij de luchthaven opgereden.
Mijn oom sprong in de zijspan. En samen snelden zij weg. Zoef! Zie de krantenknipsels.
”Zo, nu hebben we hem helemaal bij zijn ballen. Nu kan hij geen kant meer op.”
Ik heb mijn oom & mijn opa nooit gekend. Maar dit verhaal voel ik in heel mijn lichaam. En het verklaart een hoop acties van mijzelf door heel mijn leven.
Ik voelde het toen ik een auto van de zaak kreeg. En mijn directeur tegen mijn leidinggevende zei: ”Zo, nu hebben we hem helemaal bij zijn ballen. Nu kan hij geen kant meer op.”
Noem het recalcitrant. Maar vanaf dat moment knapte er iets.
En zie hier. Nu sta ik vol in het #ondernemersleven. Nu wil ik zoveel mogelijk ondernemers helpen om te groeien. Stappen we samen in de motor met zijspan?
Goed verhaal. Lekker kort geschreven door..
Nog meer schrijfsels
Voor mensen die geen aandachtspanne van een goudvis hebben.
Dit stuk hierboven heb ik geschreven. Met mijn vingers. En een toetsenbord. Zo. Dat was mijn inspirerende quote.