De bekende after lunch dip.

Toen ik nog werkte in loondienst vond ik dit minder erg. Na de lunch een beetje klikken over het wereldwijde web. Een buitensporige gaap hier en daar. En zo kwam ik het dipje wel te boven. Ik noemde dit #schijnwerken. 

‘’#Schijnwerken: voor de buitenwereld doen alsof je keihard werkt door peinzend en driftig klikkend achter je computer te zitten.’’

Maar nu als ondernemer is #schijnwerken een probleem. Dit betaalt de rekeningen niet. En daarom wil ik energiek en fit zijn. Ook na de lunch!

Dus. De twee Italiaanse bolletjes met kaas zijn geëlimineerd. Gewoon hop, wegwezen. Nooit meer zien. 

En ja. Dit was emotioneel. 

Na het afscheid maakte de veldsla met allerlei groenten erin de intrede. Na de lunch volgt direct een wandeling door het pittoreske Dordrecht. 

En warempel.

Het werkt. Geen dip. En gewoon lekker energiek. Nice.

‘’Je bent wat je eet.’’ Klopt! Ik vink dus voortaan op formulieren ‘Gevulde Salade’ aan. Dit staat onder de hokjes ‘M’, ‘V’, ‘X’. Let er maar eens op.

Zo. Jij hebt nu een heel verhaal doorgeworsteld over mijn levensveranderende eetpatroon. Geinig. 

Heb jij ook eetgewoontes die je werk beïnvloeden? Griesmeelpudding uit het knuistje voor meer inspiratie? Of een cupje administratie-appelmoes?

Is er iets ergs aan de hand? Luister, beaam dat het vervelend is & geef vooral GEEN oplossing. 

Zo. Dit is mijn leidraad voor het runnen van een bedrijf met twee vrouwen. En eigenlijk ook het geheim waarom het zo lang botert tussen mij en mijn vriendin. 

Mijn mede-vennoten Iris en Cindy waren gisterochtend in gesprek met Joke Schut. Op de één of andere manier ging het ineens over cyclussen & niet snel daarop volgde: ‘’Hoe is het dan voor Milan om met twee vrouwen te werken?’’

Mijn antwoord: het is top. We lachen veel. We kunnen het nog steeds heel goed met elkaar vinden. En natuurlijk dankzij de onderstaande #lifesavers blijft alles vlekkeloos doorkabbelen:

1. Chagrijnige reactie? Beetje kortaf? Het is tijd voor een tussendoortje. Of voor de lunch. #Hangry is een ding. 

2. Is er hommeles? Worden er problemen op tafel gelegd? Gewoon knikken, luisteren en beamen. En GEEN oplossing geven. Die weten ze zelf al. Ze willen het gewoon kwijt.

Andersom zijn er trouwens ook wat tips:

1. Mannen krijgen zelden complimenten. Geef een man een compliment en je bent eeuwig zijn vriend.

2. Is een man helemaal weg van oude munten verzamelen? Veins een paar minuten interesse. Knik instemmend bij een oude Rijksdaalder dat het cool is & je kan niet meer stuk.

Herkenbaar? 😅

Ik zat in 1 atheneum en werd door mijn leraar wiskunde met een krijtje voor het bord gezet. Op het bord een som die ik moest oplossen. 

En eerlijk, als de bel na 50 minuten niet was gegaan, stond ik er nu nog. 

Natuurlijk haatte ik die man na dit voorval intens. En ik boycotte het vak volledig. Bij een toets schreef ik mijn naam op, wachtte een kwartier, en leverde een leeg papier in. En dus kreeg ik telkens een 1. Dikke prima vond ik het. Ik was niet van plan om ooit nog energie in dat vak te steken. 

En dat heb ik ook nooit meer gedaan. Mijn kwaliteiten liggen niet bij dingen met cijfers :). 

Ik zie op de socials vaak verhalen van mensen die heel trots het tegendeel bewijzen van mensen die niet in hen geloofden. ‘Mijn leraar in groep 5 vond me een minkukel en nu ben ik professor’, ‘mijn kleuterjuf lachte om mijn tekeningen en nu ben ik kunstenaar’. Als een soort dikke middelvinger. Heb je de weg naar succes dan afgelegd voor jezelf of wilde je vooral je punt maken? 

Ik had geen behoefte om mijn punt te maken. Ik ben gaan doen waar ik wel goed in was en ben journalist geworden (of tegenwoordig beter bekend als tuig van de richel). 

Mijn leraar wiskunde had gewoon 100% gelijk. Het is nooit wat geworden tussen mij en het vak wiskunde. 

Waar liggen jouw kwaliteiten? Of juist niet ;).