Volledig verdwalen op Wikipedia. Heb je daar ook wel eens ‘last’ van?
Afgelopen maandag, tijdens ons Flom & Co. marketingoverleg in de kas van de ouders van Milan (zie de blog van Iris hierover trouwens), kwam het imposter syndrome ter sprake.
Niet schrikken, dit verhaal gaat niet over het oplichterssyndroom. Ik wilde gewoon wat meer informatie en kwam op Wikipedia terecht. Zoals zo vaak.
Van het oplichterssyndroom rolde ik in een verhaal over het Dunning-Kruger effect. Van daaruit kwam ik op een pagina over de Britse filosoof Bertrand Russell om uiteindelijk dingen te weten te komen over Russells theepot en falsifieerbaarheid. Heel interessant, maar ik was wel een uur van mijn leven kwijt.
Ik win er hoogstens een keer een rondje Triviant of 30 seconds door.
Nu doe ik net of ik dat erg vind. Maar eigenlijk is het een heerlijk tijdverdrijf en dwaal ik graag rond op Wikipedia. Het Britse koningshuis, de gebroeders De Witt, bloedgroepen, Vikingen. Allemaal onderwerpen die ervoor hebben gezorgd dat ik uren zoet was.
Nu kan ik als smoes aanvoeren dat nieuwsgierigheid een tweede natuur is voor een journalist, maar ik heb uiteindelijk vrij weinig aan dit wiki-gelanterfant. Ik win er hoogstens een keer een rondje Triviant of 30 seconds door.
Maar goed, ik ben vast niet de enige die dit doet. Toch? Wie verdwaalt er ook wel eens op Wikipedia?
Goed verhaal. Lekker kort geschreven door..
Nog meer schrijfsels
Voor mensen die geen aandachtspanne van een goudvis hebben.
Disclamer: ik heb alles gedaan om dit verhaal op waarheid te checken. Mocht je een inconsistentie ontdekken? Mij niet bellen maar mailen.